پرش بانجی

بانجی جامپینگ چیست؟

پرش بانجی یا بانجی جامپینگ (به انگلیسی: Bungee Jumping) فعالیتی می‌باشد که در آن فرد خود را توسط محافظ و طناب فنردار از ارتفاعی بلند به پایین پرتاب می‌کند.

بانجی جامپینگ (Bungee Jumping) ورزش یا تفریحی از سری فعالیتهای extreme است که در آن شخص ورزشکار یا در واقع حادثه جو، خود را توسط محافظ و طنابی فنردار از ارتفاعی بسیار بلند به پایین پرتاب می کند.

بانجی جامپینگ (Bungee Jumping) ورزش یا تفریحی از سری فعالیتهای extreme است که در آن شخص ورزشکار یا در واقع حادثه جو، خود را توسط محافظ و طنابی فنردار از ارتفاعی بسیار بلند به پایین پرتاب می کند. طنابی که شخص بوسیله آن به پایین می پرد، حالت فنری یا کشی دارد و توسط محافظی به تن و بدن، و قوزک پا بسته می شود. وقتی که شخص می پرد، خاصیت فنری ریسمان باعث می شود تا انرژی پرشی شخص به هنگام سقوط آرام آرام دفع شود تا جایی که شخص کاملا" به ایستد. اما پس از سقوط و رسیدن به انتهای مسیر همین انرژی چون قابلیت فنری دارد و باعث برگشت مسیر می شود، شخص را تا حدی به بالا می کشد.

شخصی که بانجی جامپینگ می کند، می بایست از سلامت قلبی و عصبی برخوردار باشد. چراکه فشار عصبیی که این ورزش به هنگام سقوط به ورزشکار می آورد می تواند باعث سکته قلبی و یا صدمات روحی شود. همچنین تجهیزات بکار گرفته شده در این ورزش باید از استاندارد و ایمنی های لازم برخوردار باشند. تاریخچه اولین اشخاصی که این تفریح را انجام می دادند، اشخاصی از ده ۱۹۵۰ بودند.

در همان سالها بعد از اینکه تلویزیون BBC در برنامه ای مستند - که ساخته دیوید فردریک اتنبورو (David Feredrick Attenborough) بود، این ورزش و ورزشکاران بانجی جامپینگ را معرفی کرد، این تفریح طرفداران زیادی در دنیا پیدا کرد. در این برنامه که در جمهوری وانواتو (Republic of Vanuatu) فیلم گرفته شده بود، افرادی حادثه جو معرفی شدند که این افراد از ارتفاعات بلند به طنابی که به قوزک پایشان بسته شده بود به پایین می پریدند.

اما این فیلم کریس بیکر (Chris Baker) انگلیسی را تحریک کرد تا در شهر خود یعنی Bristol با استفاده از طنابی فنردار از ساختمانی این ورزش را امتحان کند. ولی اولین شکل مدرن این ورزش در روز اول آوریل ۱۹۷۹ در همان شهر Bristol (در انگلستان) توسط چهار نفر از اعضای کلوب ورزشهای خطرناک (Dangerous Sports Club) انجام شد. در آن روز، این چهار حادثه جو با بستن طناب فنری به خود، از روی پل معلق کلیفتون (Clifton Suspension Bridge) ارتفاعی به مقدار ۲۵۰ فوت را پریدند. رهبر این اعضای چهار نفره که دیوید کیرک (David Kirke) نام داشت، پس از پایان عملیات خود سریعا" توسط پلیس دستگیر شد. اما این پایان عملیات او نبود. دوید کیرک چندی بعد به آمریکا رفت و از روی پلهای Golden Gate و Royal Gorge پرید که همین باعث شد تا این ورزش در آمریکا و کشورهای دیگر نیز طرفداران زیادی پیدا کند. در سال ۱۹۸۲ دیوید کیرک به همراه دوستان خود این ورزش را با پرش از روی چرثقیل متحرک و بالون انجام دادند.

آنها برای اینکار اسپانسر مالی گرفتند و تلویزیونهای زیادی نیز برنامه ای را به عملیان آنها اختصاص دادند. در همان زمان، دیوید کیرک همچنین این تفریح را برای عموم ارایه کرد طوری که هر کس که مایل به انجام آن بود پس از آموزش می توانست از روی بالون یا چرثقیل به پایین بپرد. تجهیزات پس از اینکه این ورزش در اکثر نقاط جهان بخصوص کشورهای پیشرفته معرفی شد، طرفداران زیادی برای انجام آن هجوم آوردند. در سالهای بعد نیز حادثه جویان بانجی جامپینگ به شکل ستاره هایی نترس در آمدند، و برنامه های زیادی از شبکه ها پخش می شد که مستندهایی از جادثه جویان این تفریح بود. امروزه نیز این ورزش در اکثر کشورها انجام می شود و جوانان زیادی نیز طرفدار آن هستند. برای انجام این ورزش تجهیزات خاص خود لازم است. طنابی که در این تفریح استفاده می شود طنابی خاص با قابلیت فنری است که ظرفیت تحمل فشار و شک ناگهانی را دارد. معمولا این طناب پوشش لاستیکی دارد.

یک پوشنده ژاکت مانند نیز می تواند وجود دشاته باشد که برروی تن پوشیده شود. ساق و قوزک بند نیز برروی پا پوشیده می شود. قوزک بند در واقع از تحهیزات اجباری است. طناب کشدار، هم به ژاکت و هم به قوزک بند متصل می شود. ایمنی ایمنی در انجام این ورزش بسیار امری مهم است، چراکه بانجی جامپینگ جزو ورزشهای پرخطر بشمار می رود. تجهیزات استفاده شوند می بایست کاملا" مطابق استانداردها باشند. طول طناب فنردار و قابلیت کششی آن می بایست با ارتفاع متناسب باشد. انجام این ورزش می بایست تحت نظارت یک کارشناس و با حضور نیروهای امدادرسانی و اورژانسی انجام گیرد.